اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِی فِیهِ إِلَی مَرْضَاتِک دَلِیلاً وَ لا تَجْعَلْ لِلشَّیطَانِ فِیهِ عَلَیَ سَبِیلاً وَ اجْعَلِ الْجَنَّة لِی مَنْزِلاً وَ مَقِیلاً یا قَاضِی حَوَائِجِ الطَّالِبِینَ
خدایا در این ماه برای من به سوی خشنودی ات دلیلی قرار بده و برای شیطان راهی به سوی من قرار مده و بهشت را منزل و آسایشگاهم قرار ده، ای برآورنده حاجات خواهندگان.‌‌

اللَّهُمَّ افْتَحْ لِی فِیهِ أَبْوَابَ الْجِنَانِ وَ أَغْلِقْ عَنِّی فِیهِ أَبْوَابَ النِّیرَانِ وَ وَفِّقْنِی فِیهِ لِتِلاوَة الْقُرْآنِ یا مُنْزِلَ السَّکینَة فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ
خدایا در این ماه درهای بهشت هایت را به رویم باز کن، و درهای آتش دوزخ را به رویم بربند و به تلاوت قرآن موفقم بدار، ای فرو فرستنده آرامش در دل مؤمنان.‌

منصور پهلوان
استاد دانشگاه تهران
 از مسائلی که برای برخی از پیروان ولایتمدار امیرمؤمنان علی علیه‌السلام مطرح بوده است یکی هم این است که چرا آن حضرت در پذیرش امر خلافت تعلل کردند و از مردم و پیروان خود خواستند برای تصدی حکومت به سراغ فرد دیگری بروند. آیا تشکیل حکومت عادله تکلیف الهی و برعهده امام نیست؟  استنکاف علی علیه‌السلام از پذیرش حکومت در مواضع مختلف صورت پذیرفته و در نهج‌البلاغه و سایر متون حدیثی و تاریخی گزارش شده است. از جمله:
١- در نهج‌البلاغه آمده است که پس از قتل عثمان مردم به‌ گرد او آمدند و درخواست کردند که خلافت را بپذیرد، امام فرمود «دعونی و التمسوا غیری» یعنی مرا رها کنید و از دیگری بخواهید تا بر شما حکومت کند... اگر مرا رها کنید من مانند یکی از شما خواهم بود بلکه شنواترین و مطیع‌ترین شما برای والی شما خواهم بود. من اگر وزیر شما باشم بهتر از آن است که امیر و فرمانده شما باشم. (نهج‌البلاغه خطبه٩٢ و طبری٤٣٤/٤)
٢-محمد بن حنفیه گوید: پس از قتل عثمان، اصحاب پدرم نزد وی آمدند و گفتند: ما برای خلافت، کسی را شایسته‌تر از تو نمی‌شناسیم. علی(ع) گفت: من وزیر باشم، بهتر از آن است که امیرتان باشم. آنان گفتند: جز بیعت با تو چیزی نمی‌پذیریم. (بلاذری ٢١٠/٢ و طبری ٤٢٧/٤)
٣-علی(ع) در جمع مهاجران - که طلحه و زبیر نیز جزو آنان بودند- اظهار داشت: من به هر کسی که شما انتخاب کنید، راضی‌ام؛ ولی آنان گفتند: «ما نختار غیرک»؛ جز تو را نمی‌خواهیم. (طبری ٤٢٨/٤ و ابن اثیر ١٩٠/٣)
براستی چرا علی(ع) درخواست آنان را اجابت نمی‌کرد؟ آیا او از پذیرش تکلیف الهی سر باز می‌زد یا آنکه تعارف و تکلم می‌کرد و در دل خواستارحکومت بود؟ البته کسانی که با سیره امام آشنایی دارند می‌دانند که او اهل مجامله کاری در دستورات الهی نبود و اگر تکلیفی الهی برعهده او بود در به جای آوردن آن کوتاهی نمی‌کرد مخصوصاً که فی الجمله زمینه مناسبی هم فراهم آمده باشد. استاد عبدالحسین زرین کوب که در مسائل تاریخی ایران و اسلام صاحبنظر است در این باره می‌گوید: «سخنان علی(ع) در رد خلافت، با جدیت و از روی اعتقاد بود و قصدش عذرآوردن و بازارگرمی نبود». (زرین‌کوب١٣٨٥/ ١٠٥). حقیقت آن است که تا اجماع و اتفاق امت حاصل نگردیده بود، امام علی(ع) از پذیرش خلافت سر باز زده است، خود ایشان از پیامبر اکرم(ص) چنین نقل کرده اند: «رسول خدا(ص) مرا متعهد پیمانی کرده و فرمود: پسر ابی طالب! ولایت امتم حق توست. اگر بدرستی و عافیت، تو را سرپرست خود کردند و با رضایت دربارۀ تو به وحدت نظر رسیدند، امرشان را به‌عهده گیر و بپذیر، اما اگر دربارۀ تو به اختلاف افتادند، آنان را به حال خود واگذار؛ زیرا خدا برای تو گشایشی قرار خواهد داد.» (ابن طاووس، ١٤١٢ ص٢٤٨ و مجلسی ١٥/٣٠). نکته حائز اهمیت در این بحث تمایز مبحث امامت و حکومت است. علی(ع) امام است و این به خواست مردم بستگی ندارد چنان که پیامبری نیز چنین است و خدا بهتر می‌داند که چه کسی را به پیامبری برگزیند، اما حکومت، با وجود آنکه علی(ع) شایسته‌ترین فرد برای تصدی آن است ولی این حق برای مردم وجود دارد که هرکسی را که می‌خواهند بدین سمت بگمارند و پیامبر به‌علی فرموده است که اگر در حکومت او اختلاف کردند کناره بگیرد و آنان را به حال خود واگذارد تا آنان هر کسی را که بخواهند به حکومت بگمارند و علی(ع) نیز چنین کرد. او تا زمانی که اجماع امت حاصل نشده بود از پذیرش حکومت استنکاف می‌کرد و خود او در این باره فرموده است:  «ولکنی لما اجتمع رأیکم لما یسعنی ترککم». (ابن ابی الحدید٣٧/٧) چون رأی شما به اجماع و اتفاق رسید دیگر نتوانستم شما را به‌حال خود رها سازم. در خطبه سوم نهج البلاغه هم به هجوم انبوه مردم برای بیعت اشاره فرموده است، همان خطبه‌ای که در آن آمده: مردم مانند موی گردن کفتار به دورم ریختند و از هر طرف به سوی من هجوم آوردند، به‌طوری که از ازدحام ایشان و بسیاری جمعیت حسن و حسین به زیر دست و پا افتادند و دو طرف جامه و ردای من پاره شد و اطراف مرا گرفتند مانند گله گوسفندی که به گرد شبان خود گرد آمده باشد. آنگاه فرمود: لولا حضور الحاضر و قیام الحجه به‌وجود الناصر... به خدا سوگند اگر آن جمعیت انبوه حاضر نمی‌شدند و بواسطه وجود یاری کننده، حجت قائم نمی‌شد و اگر نبود عهدی که خدا از دانایان گرفته تا بر شکم بارگی ستمکار و گرسنه ماندن ستمدیده رضا ندهند و آرام ننشینند، افسار شتر خلافت را بر کوهانش می‌انداختم تا به هر راهی که می‌خواهد برود....(نهج البلاغه ترجمه فیض الاسلام ص٥٠) آری این است ارزش رأی مردم از دیدگاه پیامبر اکرم(ص) و امام علی(ع) و این است معنای دموکراسی و توجه به آرای مردم در اسلام.‌

عبدالرحیم سعیدی راد
شاعر و پژوهشگر

روز بیستم ماه رمضان
ای نور بخش آسمان‌ها و زمین!

گاهی آنقدر گرد و غبار غفلت و غرق شدن در زندگی و روزمرگی روی دلم می‌نشیند که  برای تشخیص راه درست و غلط به دردسر می‌افتم و اگر تو دستم را نگیری و مسیر را به من نشان ندهی، راه را از چاه تشخیص نمی‌دهم. ای خدای بخشنده و مهربان آرزوها و خواسته‌های زیادی در دل دارم که گرچه خود را لایق آن‌ها نمی‌دانم اما خودت بارها فرموده‌ای که خواسته‌های‌تان را از من بخواهید. در این ایستگاه بیستم میهمانی رمضان از تو می‌خواهم که با رحمت بی‌شمارت، نیازهای من و همه بندگانت را برآورده کنی. همین.

روز بیست و یکم ماه رمضان
شهادت حضرت علی (ع)

اذان سحر را دوست دارم چون عطر نام تو را در جان‌ها می‌پراکند.
اما سحری که تو اذان آن را نگفته باشی، از شب‌های بی‌ستاره هم سیاه‌تر است. و شب، بدون تو یعنی تندبادی از دلتنگی و حسرت.
این شب‌ها که از هر سو فقط تنهایی می‌بارد، دیگر طنین گام‌هایت در کوچه‌های سرگشته کوفه به گوش نمی‌رسد. دیگر دلی به یاد گل‌های محروم نمی‌تپد. کسی انبانی از نان و خرما به دوش نمی‌گیرد. تنها شاید کودکانی از شدت گرسنگی، بیداری‌شان را با یاد تو تقسیم کرده باشند. یا علی(ع)! حکایت عشق پایانی ندارد، اما اینک روز غریبی فرزندان تو و روز شگفت تنهایی زمین فرا رسیده است. حالا دیگر ارکان زمین می‌لرزد و سطرهای نهج البلاغه خونرنگ شده است. همین‌

شمایل‌نگاری از زمان آل بویه رونق پیدا کرد و آثاری از هنرمندان قدیمی ایران در این زمینه در موزه‌های مختلف نگهداری می‌شود.   
شمایل حضرت علی (ع) اثر استاد محمدحسین تفرشی که در دوره قاجار به تصویر کشیده شده یکی از آن‌هاست. در این اثر شمایل حضرت در میان حواشی تذهیب‌کاری شده قرار دارد که درون آن‌ها بخش‌هایی از آیه‌الکرسی نوشته شده است. این اثر در موزه خصوصی نسخ خطی و آثار فرهنگی دکتر محمد صادق محفوظی نگهداری می‌شود.‌

یگانه خدامی

#مذاکرات_وین

خبرهایی که از مذاکرات وین منتشر می‌شود کمی امیدها را برای رفع تحریم‌ها بیشتر کرده است. ‏خبرگزاری ‎بلومبرگ اعلام کرد که در مذاکرات وین، ایران با امریکا در مورد لغو تحریم اشخاص و نهادها به توافق رسیدند و همچنین در ازای تعهدات هسته‌ای، تحریم‌های شرکت‌ها نیز برداشته خواهند شد. خبری که عباس عراقچی هم آن را تأیید کرد. در کنار اظهارنظرها درباره نتایج این مذاکرات مانند کاهش قیمت دلار در بازار، محسن زنگنه نماینده مجلس در توئیتر نوشت: «‏خبرهای خوبی از وین نمی‌رسد. مذاکره‌کنندگان ایرانی با لغو «کلیه تحریم‌های پس از امضای برجام» به‌جای لغو «کلیه تحریم‌ها» موافقت کرده‌اند! این یعنی بازگشت به سال ۹۴». البته این موضع را کاربران زیادی در شبکه‌های اجتماعی دارند که معمولاً با مخالفت دیگر کاربران مواجه می‌شوند. آنهایی که موافق مذاکره‌ها و نتایج آن هستند از این واکنش‌ها انتقاد می‌کنند: «‏خبرهای خوبی از وین نمی‌رسد. ممکن است-فقط ممکن است- کمی از آلام مردم کاسته شود...»، «‏بنده خدا در جریان نیست فکر کرده قراره به توافق‌های جدیدی برسن. هنوز نمی‌دونه به برجام چیزی قرار نیست اضافه بشه تمام تلاش ایران اینه به مفادش عمل شه»، «‏دیدید؟ دل‌نگران هستند! راضی نیستند حتی به دوران قبل ترامپ برگردیم. چی می‌فهمند از وضعیت اقتصادی ما مردم عادی»، «‏مادرم در ۹۰ سالگی و با ابتلا به سرطان پیش‌رفته، در حالی که خود را آماده رفتن کرده است، اخبار مذاکرات در وین را با حساسیت دنبال می‌کند و نگران است که مبادا زحمات ظریف، هدر رود و کشور با دست‌اندازهای جدید، روبه‌رو شود... زیبا است»، «‏سه موضوع اسباب عصبانیت ‎اسرائیل از مذاکرات احیای ‎برجام در وین شده است: 1- ترکیب اصلی تیم مذاکراتی ‎امریکا همان تیم دوره اوباماست 2- امریکا از بیم سنگ اندازی، تل آویو را از جزئیات مذاکرات مطلع نمی‌کند 3- امریکا فکر می‌کند نتانیاهو با اهداف سیاسی تهدید ‎ایران را بزرگنمایی می‌کند»، «‏تو وین منافقان علیه تیم مذاکره کننده شعار میدن»، «‏دلار در بازار آزاد و صرافی ملی به زیر 22 تومان آمد و همچنان بازار دلار در چرخه ریزش قرار داره... دلار همچنان داره از مذاکرات وین اثر میگیره و تا 20 تومان ریزشی خواهد بود»، «‏عصبانیت نمایندگان ‎مجلس از روند ‎مذاکرات وین نشان می‌دهد بزودی گشایش بزرگی در امر ‎تحریم‌ها اتفاق خواهد افتاد»، «‏عصبانیت مجلس نشین‌ها از مذاکرات ‎وین، یعنی خبرهای خوبی در راه است.»، «‌‎مذاکرات وین داره فرسایشی هم رد میکنه، ماراتن میشه»، «‏عراقچی گفته اغلب تحریم‌ها لغو می‌شود. بلومبرگ همان را به نقل از ایران منتشر کرده. از قول بلومبرگ می‌گویند که تحریم‌ها لغو شد. ان‌شاءالله به‌زودی لغو شود ولی هنوز توافقی نهایی نشده و تحریمی لغو نشده است.»

روز معلم

دیروز و به‌مناسبت روز معلم شبکه‌های اجتماعی پر بود از تبریک به معلم‌ها و گفتن خاطره‌هایی از دوران مدرسه. معلم‌هایی که در شبکه‌های اجتماعی فعال هستند هم از خاطره‌هایشان و هدیه‌های عجیب روز معلم می‌گفتند و البته در کنار اینها بسیاری از کاربران مشکلات این شغل و زندگی معلمان را یادآوری می‌کردند: «پدر من بعد از ۳۰ سال معلمی، هنوز فرسنگ‌ها زیر خط فقر است و با ۷۲ سال سن همچنان هرروز بیش از ۹ ساعت کار می‌کند تا هشتِ زندگی‌اش گرو نُه‌ نماند.»، «‌‌‎پدر من معلم بود و همچنان مستأجر. برای سنوات سال ۱۳۹۶ مبلغ ۸۰ میلیون تومان به‌صورت قسطی و طی ۶ ماه پرداخت کردند که به هیچ کاری نیومد. الان فقط سردرد‌های میگرنی ناشی از سروصدای بچه دبستانی براش مونده و حرف نزدن (حوصله حرف زدن نیست) با ماها توی خونه»، «‏آموزش و پرورش تنها سازمانیه که روز معلم، روز زن، ماه رمضون، عید و... هیچی به کارمنداش نمی‌ده، مطلقاً هیچی. معلم فقط حقوق داره، نه پاداش نه بن نه بهره‌وری نه کارانه و نه هیچ چیز دیگه‌ای. فقط حقوق»، «‏یه بار دوم راهنمایی تکلیف ننوشته بودم، معلم فرستاد دفتر تا مشاورمون زنگ بزنه خونه و اطلاع بده. به مشاورمون گفتم امشب الکلاسیکوئه الان اگه زنگ بزنی خونه نمیذارن بازی رو ببینم. اونم مردونگی کرد و زنگ نزد. اون شب بازی رو دیدم و بارسا ۵-۰ رئال رو برد. روز معلمو به اینا باید تبریک گفت»، «‏ما در روستایی که زندگی می‌کردیم، در ‎روز معلم آوردن کادو برای دبیر اجباری بود. خنده دار‌ترین و بیشترین هدیه معلمان شامپو تخم مرغی بود، گاهی اوقات در یک کلاس، ۲۰ تا شامپو می‌آوردند»، «‏کلاس اوّل مدادم افتاد زمین. همکلاسیم برش داشت گفت مال منه. بگومگو کردیم. ‎معلم آوردمون کنار دیوار. بهمون گفت کاری نداره که. الان از وسط می‌شکنمش هر نصفه مال یکیتون. اون گفت باشه. من زدم زیر گریه. زد پس کله اون و مداد و داد به من. لذا ‎روز معلم گرامی‌ باد»، «‏به‌هر اداره‌ای که می‌رویم؛ کارمند نشسته و ارباب رجوع ایستاده! به جز کلاس درس... که ارباب رجوع نشسته و معلم ایستاده و این از بزرگ منشی معلم است.»، «‏بچه که بودم دلم می‌خواست یه اَبَر قهرمان روانشناس نیکوکار بشم، واسه همین معلم شدم»، «‏خیلی از ما معلم‌ها حداقل یه عذرخواهی به بعضی از شاگردهامون بدهکاریم.»، «‏در دوره راهنمایی یک معلم زبان داشتیم با ماشین پیکان سبز رنگ و سر و وضع مرتب و شیک. روزی از من پرسید دوست‌داری چکاره شوی؟ گفتم معلم زبان! محترمانه گفت معلم نشو! بعدها فهمیدم معلمی سختی‌های زیادی دارد که مهم‌ترینش سختی زندگی و معاش است و عشق تنها چراغ این راه است.»، «‏شیرین‌تر از شنیدن تبریک روز معلم از شاگرد، شنیدن تبریک از معلم سال‌های پیشه وقتی عکس کارت تبریک‌هایی که نگه‌ داشته رو می‌فرسته.‌ و هنوز یادشه پر دردسرترین و زرنگ‌ترین گروه بودیم.»‌

ذکر و ذکرگویی از مشترکات ادیان است. شاید نتوان دین و مذهبی را پیدا کرد که فاقد مناسک ذکر باشد. توصیه ادیان و مذاهب به تداوم ذکر، در واقع، به جهت تحکیم ایمان و تجدید عهد با پیمان دینی و گواهی دادن مستمر مؤمن به پایبندی به اصول اعتقادی است. به این اعتبار، ذکرگویی در کنار مناسکی همچون قربانی کردن، دعا، زیارت، اطعام، خلوت و چله نشینی از اساسی‌ترین و محوری‌ترین آیین‌ها و شعایر شایع و مشترک در میان تمامی ادیان و دینداران است. ذکرها در شرایع گوناگون، مجموعه‌هایی گسترده و متنوع را شکل می‌دهند که هرکدام کارکرد وغایتی مجزا دارند. با این همه، در میان سلسله اوراد هریک از ادیان، می‌توان به ذکر یا اذکاری اشاره کرد که محوریت و اهمیت و شرافتی مضاعف دارند و به تعبیری «ذکر جامع» به شمار می‌آیند.
 به‌ نظر می‌رسد یکی از اذکار محوری در اسلام و خصوصاً مذهب تشیع، ذکر صلوات بر نبی مکرم اسلام(ص) و خاندان پاک اوست. فضیلت این ذکر تا آنجاست که قرآن کریم (سوره احزاب / آیه 56) از صلوات خدا و فرشتگان بر پیامبر اکرم سخن گفته و مؤمنان را به درود فرستادن بر او امر کرده است. بواسطه این تأکید قرآنی، اینک صلوات به شایع‌ترین و رایج‌ترین ذکر شیعی بدل شده و جزئی ثابت و شریف از فرهنگ عمومی دینداری شیعیان و بلکه تمام مسلمانان است تا آنجا که آثار تحقیقی فراوانی درباب آن فراهم آمده و تألیف شده است.
«دایرةالمعارف جامع صلوات» یکی از مجموعه‌های خواندنی و پربار در باب‌ شأن ومرتبت این ذکر جامع است. سید مصطفی علوی که از نویسندگان کوشا در حوزه معارف اسلامی است در پژوهش درازدامن خود به ابعاد و جنبه‌های مختلف ذکر صلوات پرداخته و شرافت و فضیلت وعظمت و اثرات آن را برشمرده است. این کتاب در حجمی بیش از 600 صفحه مشتمل بر سیزده فصل و یک پیشگفتار است. مؤلف، علا وه بر زمینه‌های قرآنی، روایی، تاریخی، ادبی، داستانی، به موضوعاتی اجتماعی نظیر صلوات در فرهنگ عامه یا در کلام بزرگان هم نظر داشته و از این طریق بر جامعیت اثر خود افزوده است. اگرچه هیچ کتابی – خصوصاً کتابــــــــــی که ماهـــــیت دائرة‌المعارفی دارد – خالی از نقص و کاستی نیست اما کتاب حاضر به حکم آنکه از فضل فروشی‌های رایج دور مانده و برای انتقال مفاهیم، زبانی گرم و ساده و صمیمی را برگزیده است اثری خوشخوان و سودمند به شمار می‌آید. موضوع پرفضیلت صلوات به ضمیمه سعی مشکور نویسنده و همت و سلیقه ناشر کتابی شکیل رقم زده است که پسند مخاطبان سخن معنوی واقع شده و به چاپ‌های مکرر رسیده است. در شب‌هایی که دست اهل معنا و معرفت به سمت آسمان دراز است ذکرجامع صلوات در حکم کلید دروازه رحمت ربانی است.
دایرةالمعارف جامع صلوات
سید مصطفی علوی
انتشارات حدیث مهر‌

نلی محجوب
فعال فرهنگی حوزه ادبیات کودک و نوجوان
خیال و رؤیا آن چیزی است که حتی از درهای بسته هم عبور می‌کند، مرز نمی‌شناسد، جنسیت و محدودیتی در کار نیست و چیزی جلو دار قدرت اش نخواهد بود؛ خیال و رؤیا شانس زندگی در روزگارِ سخت است و احیا‌کننده امیدها. این روزها بچه‌ها هم دل خوشی ندارند؛ مدت‌هاست از کلاس‌های درس هر چند اجباری و گاه ناخوشایند دور مانده‌اند، دور بودن از جمع‌های دوستانه، بازیگوشی و... تجربه‌هایی که یک سال و اندی از آنها دریغ شده است.
آنچه رو به رویشان است قاب‌هایی است کادر‌بندی شده، فایل‌های صوتی درسی، بازی‌ها و... آنچه فرصت می‌دهد تا به رؤیاها بال و پر دهد و اندکی از استرس و فشارها کم کند می‌تواند کتاب باشد. شاید کتاب‌هایی از آن دست که قهرمانانش راه و رسم جنگیدن با سختی‌ها را می‌دانند، قهرمان‌هایی که در مقابل هیچ مانعی کم نیاورده‌اند و نمی‌آورند؛ می‌جنگند، تلاش می‌کنند و به آنچه می‌خواهند می‌رسند؛ زنان و مردانی که برای زندگی بهتر خودشان تلاش کرده‌اند و حتی باعث شده‌اند زندگی امروز ما هم از کار آنها تأثیر بگیرد. شناخت آدم‌های واقعی و زندگی‌هایشان، کارهایی که کرده‌اند و راه رسیدن به هدفشان پر از هیجان و شگفتی است. پر از تجربه‌های در دسترس و شور. با شناخت این آدم‌ها، بچه‌ها یاد می‌گیرند جسورانه فکر و انتخاب کنند و قدم بردارند. اینجا دیگر نه جای پای امر و نهی است و نه نصیحت بزرگترها. اینجا کلمات است و سرگذشت آدم‌ها و فرصتی برای خیال سفر کردن در کنار این آدم‌ها یا تصور بودن به‌ جای آنها از لابه لای تصاویر و متن.
کتاب «ماجراجویان بزرگ؛ بیست جهانگرد شگفت‌انگیز» نوشته السترهامفریر با ترجمه لیدا هادی توسط نشر اطراف منتشر شــــــده است. نویســــــــنده، کتاب را با این جمله آغاز می‌کند: «قهرمان‌هایی که الهام‌بخش ما هستند، ما را وادار به رؤیاپردازی می‌کنند و به ما جرأت می‌دهند تا کمی بیشتر تلاش کنیم. بیشتر قهرمــــان‌های من ماجراجــــــــو هستند. این کتاب، داستان شاهکارهای شـــــــــــــــــجاعانه و سفرهای شکوهمند آن جهانگردان را تعریف می‌کند.»
ایـــــــــــن کتـــــــــــــاب با تصویرسازی‌ها، نمودارها و نقشه‌ها این فرصت را فراهم می‌کند تا بچه‌ها با سرزمین‌ها و ملت‌های دیگر آشنا شوند. این روزها بچه‌ها در اتاق‌ها نشسته‌اند اما می‌توانند ذهن‌شان را با خیال و رؤیا به سفر ببرند؛ به جاهای مختلف دنیا، سفر از اتاقی در بسته. شاید برایتان جالب باشد بدانید این قهرمانان باعث شدند تا خود نویسنده در بیست و پنج سالگی سفر به دور دنیا را با دوچرخه  آغاز کند.
نویسنده از امیلی ارهارت و بریل مارکهام تأثیر زیادی گرفته است، تا جایی که وقتی برای نخستین بار دور دنیا رکاب می‌زد؛ در آفریقا همانجایی که بریل مارکهام زندگی می‌کرد، نام دوچرخه‌اش را «بریل» گذاشت. در این کتاب بچه‌ها به همه جا سفر می‌کنند، سفری متنوع از زیر اقیانوس تا کره ماه. لذت تجربه، جسارت و خیال‌پردازی را به بچه‌ها هدیه دهیم.‌

یدالله کابلی
پیشکسوت خوشنویسی
 بی‌تردید هنر خوشنویسی در طول تاریخ زیست خود همواره به عنوان یک هنر معنوی از ابعاد کلامی و معنایی منابع و مواریث ارزشمند سخنان بزرگان و کلام وحی و گفتار انبیا و اولیا برخوردار بوده و میرا‌ث‌دار چنین فرهنگ و تاریخی است که هرگز از چنین هویت ایرانی و اسلامی خالی و به دور نبوده است.
از سوی دیگر و به‌طور اخص هنر خوشنویسی بخصوص از کلام و شخصیت والای حضرت مولای متقیان امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام که اسوه همه زیبایی‌های آفرینش است و مظهر اخلاق، فضیلت و مهربانی است بهره‌های فراوان برده و سخنان ایشان همیشه زینت‌بخش خط و خطوط خلق شده به دست هنرمندان است و خواهد بود. نکته‌ای که باید به آن توجه جدی داشت و اشاره به آن ضروری به نظر می‌رسد این مسأله است که وقتی به هنر خوشنویسی نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم که این هنر قدیمی همواره کوشش کرده تا  دستاورد این تبلور بی‌نظیری را که جانمایه باطنی هنرمندان خوشنویس است را در کنار ترویج شعر و ادب و حکمت گسترش دهد و بی‌تردید در سایه سخنان ائمه معصومین و انبیای الهی اعتبار و اعتلای فراوان پیدا کرده است.
تردیدی نیست که یکی از دستاوردهای بزرگ خوشنویسان طول تاریخ  و همچنین هنرمندان بزرگی که امروز میراث‌دار این هنر شریف هستند، نوشتن و قلمی کردن کلام حضرت مولا امیرالمؤمنین (ع ) در جمیع جهات بوده است. بنابراین ارتباط تنگاتنگ که مایه برکت، شکوه و عزت فرهنگ اسلامی به شمار می‌رود، یکی از افتخارات در طول تاریخ جامعه خوشنویسی است.
امیدوارم ما نیزکه با مفاهیم عرفانی و اینچنین اسوه‌های سخن، اخلاق، فضیلت، ایمان و عشق روبه‌رو هستیم و پیوند عمیقی ایجاد کرده‌ایم بتوانیم در درازنای تاریخ شجره شکوهمندی از مینوی اندیشه را برای مشتاقان و علاقه‌مندان و بینندگان و دوستداران خوشنویسان ایرانی به ارمغان بیاوریم. دست‌یافتن به چنین مهمی دور از ذهن نیست و با توجه به دغدغه هنرمندان این حوزه و از سوی دیگر پرباربودن و همیشه خروشان بودن این چشمه معنویت، روزبه‌روز این اندیشه و این هنر متبلورتر از گذشته خواهد بود.‌

مریم بحرالعلومی: پتانسیلی که سینما به‌عنوان یک رسانه جمعی کاملاً مورد توجه دارد، اساساً همین است که به معضلات جامعه کمک کند. سینما پتانسیل بسیار مناسبی دارد و حتی می‌تواند یکی از مهم‌ترین ناجی‌های معضلات و مشکلات زنان جامعه ایرانی باشد. این زنان که حداقل من به انتخاب سعی کرده‌ام برشی از زندگی آنها را به تصویر بکشم، کاملاً واقعی هستند و تلاش من و امثال من برای ساختن این قبیل فیلم‌ها این است که نگاه جامعه بازگشتی به سوی آنها داشته باشد، آنها را بپذیرد، از قضاوت عامه دور شوند و پیش از اینکه تحلیل کنند، مطالعه کنند و چند و چون زندگی افراد را بدانند آنها را قضاوت نکنند، آنها را پذیرا باشند، به آنها برچسب‌هایی همچون زندانی، اعدامی، خلافکار و… نزنند و بدانند که اساساً هر خلافکاری خلافکار نیست و شاید صرفاً یک خطاکار باشد.
برگرفته از صحبت‌های این فیلمساز با ایلنا

امام علی‌(ع):
 خدا را! خدا را! درباره فقرا و تهیدستان، آنها را در زندگی شریک خود سازید.
وصیت‌نامه حضرت علی(ع)، نهج‌البلاغه، نامه شماره ۴۷